Στεφανιαία καρδιακή νόσος, ή απλά στεφανιαία νόσος, προκαλείται όταν οι αθηρωματικές πλάκες πληρώνουν, δηλαδή γεμίζουν, στον αυλό των αιμοφόρων αγγείων της καρδιάς (λέγονται στεφανιαίες αρτηρίες), και εμποδίζουν τη ροή του αίματος στην καρδιά.

Η στένωση της αορτικής βαλβίδας είναι συνηθέστερα νόσος της τρίτης ηλικίας. Προκαλείται από σταδιακή σκλήρυνση των πτυχών της βαλβίδας και εναπόθεση ασβεστίου, με αποτέλεσμα η βαλβίδα να ανοίγει όλο και με μεγαλύτερη δυσκολία.

H ανεπάρκεια της αορτικής βαλβίδας προκαλεί παλινδρόμηση αίματος πίσω προς την αριστερή κοιλία μετά από κάθε καρδιακή συστολή. Αυτό προκαλεί στην καρδιά διάταση, δηλαδή «φούσκωμα» των τοιχωμάτων και των κοιλοτήτων, ενώ σταδιακά χάνει την ελαστικότητά της.

Ανεπάρκεια μιτροειδούς ονομάζεται η κατάσταση κατά την οποία υπάρχει παθολογική επιστροφή αίματος (παλινδρόμηση) από την αριστερή κοιλία προς τον αριστερό κόλπο δια μέσω της μιτροειδούς βαλβίδας.

Στην συστολή της καρδιάς κλείνει και στην διαστολή ανοίγει. Φυσιολογικά το άνοιγμα της βαλβίδας είναι 4-6 τετραγωνικά εκατοστά. Εάν από κάποια αιτία το στόμιο της βαλβίδας γίνει μικρότερο η κατάσταση αυτή ονομάζεται στένωση μιτροειδούς βαλβίδας.

Το αορτικό ανεύρυσμα είναι η διάταση της αορτής 2,5 φορές πάνω από το κανονικό της μέγεθος. Στην ουσία το τοίχωμα της αορτής αδυνατίζει και διατείνεται παίρνοντας συνήθως τη μορφή μπαλονιού. Όταν το ανεύρυσμα ξεπεράσει τα 5,5 εκατοστά αυξάνει εκθετικά ο κίνδυνος ρήξης του τοιχώματος.

Η στένωση της τριγλώχινας, αντίθετα, αφορά τη στένωση της βαλβίδας, εμποδίζοντας τη ροή του αίματος από τον κόλπο προς την κοιλία.

Η κατάλυση (ablation) κολπικής μαρμαρυγής είναι μια επεμβατική θεραπεία με την οποία επιχειρείται η ηλεκτρική απομόνωση των “αρρυθμιογόνων” περιοχών της καρδιάς (κυρίως στις πνευμονικές φλέβες), οι οποίες ευθύνονται για την πρόκληση της κολπικής μαρμαρυγής.

Η γέφυρα του μυοκαρδίου είναι μια κατάσταση κατά την οποία ένα τμήμα μιας ή περισσότερων στεφανιαίων αρτηριών διέρχεται μέσω του καρδιακού μυός αντί να τρέχει στην επιφάνεια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συμπίεση της αρτηρίας κατά τη διάρκεια κάθε καρδιακού παλμού, προκαλώντας μειωμένη ροή αίματος στον καρδιακό μυ.

Η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια είναι μία νόσος που χαρακτηρίζεται από μεγάλη πάχυνση ενός τμήματος ή και ολόκληρης της καρδιάς και οφείλεται σε ανωμαλία του γενετικού υλικού. Τα κύτταρα της καρδιάς δεν έχουν τη σωστή διάταξη σε μερικά σημεία και αυτό προκαλεί δυσλειτουργία της καρδιάς.

Οι συγγενείς καρδιοπάθειες είναι οι συχνότερες συγγενείς ανωμαλίες, αντιπροσωπεύοντας περί το 35% του συνόλου. Αποτελούν κατασκευαστικές ανωμαλίες της καρδιάς ή των παρακείμενων μεγάλων αγγείων, που δεν καταφέρνουν να αναπτυχθούν φυσιολογικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Οι όγκοι καρδιάς, η εμφάνιση των οποίων είναι σπάνια, αποτελούν στην ουσία κύτταρα, που πολλαπλασιάζονται με ιδιαιτέρως γρήγορο ρυθμό. Ένας όγκος μπορεί να αναπτύσσεται είτε στην καρδιά είτε στο περικάρδιο. Οι όγκοι οι οποίοι ξεκινούν, αναπτύσσονται και παραμένουν στην καρδιά λέγονται πρωτοπαθείς. Ως δευτεροπαθείς όγκοι ορίζονται εκείνοι οι οποίοι ξεκινούν από κάποιο άλλο μέρος του σώματος και καταλήγουν, κάνουν μετάσταση δηλαδή, στην καρδιά.